Μια γροθιά οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ

«Εξω από τα σπίτια μας δεν πρόκειται να βγούμε. Μαζί με τους εργάτες, το δίκιο μας θα βρούμε», φώναξαν δυνατά στη Λάρυμνα ● Οι οικογένειες των 1.200 υπό απόλυση εργαζομένων δίνουν ραντεβού το Σάββατο 26/2 στο Σύνταγμα.

Χθες, στη Λάρυμνα, ήταν όλοι εκεί. Και κυρίως ήταν όλοι μαζί. Εργάτες δεύτερης γενιάς, που έφτασαν παιδιά με τους γονείς τους, από τα γύρω χωριά της Φθιώτιδας, τη δεκαετία του ’60. Εργάτες που γεννήθηκαν εκεί και ακολούθησαν το επάγγελμα του πατέρα τους. Οι γυναίκες τους, τα παιδιά τους, μαθητές των σχολείων της περιοχής αλλά και οι φοιτητές που ζουν τώρα κοντά στις Σχολές τους και επισκέπτονται, τα Σαββατοκύριακα, τους οικισμούς απ’ όπου απειλούνται να ξεκληριστούν περίπου 300 οικογένειες. Ηταν όλοι εκεί κι αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο για όλους όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση θα πετύχει να διασπάσει αυτόν τον ενιαίο χώρο των εργαζομένων της Λάρυμνας, τάζοντας προγράμματα, κάποιες προσλήψεις και επιδόματα.

«Υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει η κυβέρνηση: Εμείς, στα χωριά μας, μεγαλώσαμε μαζί. Είμαστε μαζί. Δεν είχε σημασία εάν κάποιος είναι Νεοδημοκράτης, Συριζαίος, ΚΚΕ ή ΠΑΣΟΚ. Eχουμε κάποια προτερήματα που δεν τα έχουν άλλοι εργαζόμενοι, είμαστε μαζί από παιδιά. Και σε αυτό είμαστε όλοι μαζί. Οι παπάδες μας πήραν να μας ρωτήσουν τι ώρα να χτυπήσουν τις καμπάνες», μας λέει η Παναγιώτης Πολίτης, πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

Και δεν υπερβάλλει. Γιατί η Λάρυμνα δεν ήταν τόσο σιωπηλή λόγω της κυριακάτικης αργίας, όπως νομίσαμε διασχίζοντας τα χωριά που έμοιαζαν έρημα. Απλώς ήταν όλοι στη συγκέντρωση. Οπως και εργαζόμενοι από την Εύβοια, τη Θήβα και τα γύρω μέρη της Λοκρίδας. «Στον τόπο όπου δεν υπάρχει μαγαζάτορας, ελεύθερος επαγγελματίας και μικρομεσαία επιχείρηση που δεν ζει από το μηνιάτικο των οικογενειών της ΛΑΡΚΟ», όπως μας λέει η πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Φθιώτιδας, Σ. Ανεστοπούλου.

Δεκάδες σωματεία και Ομοσπονδίες. Περισσότερα από 240 τα ψηφίσματα που εστάλησαν. Πάνω από 30 οι ομιλητές που τήρησαν πειθαρχημένα το δίλεπτο. Ολα τα Εργατικά Κέντρα της περιοχής, Φθιώτιδας, Εύβοιας, Θήβας, Βοιωτίας, το Συνδικάτο Μετάλλου της Ζώνης, αλλά και τα κόμματα. Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας -«Η ΛΑΡΚΟ μπορεί να ζήσει, γιατί είναι χρυσωρυχείο, δεν θα κάνουμε πίσω από αυτό», είπε, τονίζοντας ότι «το σχέδιο κατασυκοφάντησης των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ δεν θα περάσει». Εκεί και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μ. Ξενογιαννακοπούλου. Χαρακτήρισε «εγκληματική την απόφαση της κυβέρνησης να απολύσει 1.200 εργαζόμενους, κλείνοντας και εκποιώντας τη ΛΑΡΚΟ». Εκεί και ο βουλευτής του ΚΙΝ.ΑΛΛ., Μουλκιώτης, εκπρόσωποι του ΜέΡΑ-25 και των κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΚΚΕ-μ-λ), παράγοντες της περιφέρειας και των Δήμων.

Κι όταν τους συναντάς όλους μαζί και ανάμεσά τους τον πρόεδρο του σωματείου της ιστορικής απεργίας των 110 ημερών, τον Χρήστο Οικονόμου, δεν μπορείς παρά να θυμηθείς τον πρώτο μεγάλο εργασιακό ξεσηκωμό μετά την πτώση της δικτατορίας. «Τότε που στη ΛΑΡΚΟ οι νεκροφόρες ήταν περισσότερες από τα ασθενοφόρα, οι εργάτες που έγιναν η είδηση στον ευρωπαϊκό -αλλά και τον τότε σοβιετικό- Τύπο για την επιμονή μας να διεκδικήσουμε οικονομικά και θεσμικά αιτήματα από τον Μποδοσάκη. Εναν από τους πιο σκληρούς εργοδότες», μας θυμίζει ο κ. Οικονόμου, ο οποίος τότε ήταν 26 ετών. «Ακριβώς 45 χρόνια πέρασαν από την κήρυξη της απεργίας, στις 27 Ιανουαρίου του 1977, μιας απεργίας που έσπασε, εκτός των άλλων, και την εισοδηματική πολιτική των Κ. Καραμανλή και Λάσκαρη», μας λέει ο 74χρονος σήμερα συνταξιούχος της ΛΑΡΚΟ.

Σταματά την αφήγησή του (ολόκληρη θα δημοσιευτεί το Σ/Κ στο φύλλο της «Εφ.Συν.»), για να ακούσει τον ομιλητή που ανεβαίνει στο βήμα. Είναι ένας μαθητής. «Ανακοίνωσαν στους πατεράδες μας, στις μητέρες μας, στους θείους μας, στους νονούς μας, ότι σε δυο εβδομάδες απολύονται. Εμείς, τα παιδιά, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια των εργαζομένων και οι μαθητές των σχολείων της περιοχής, είμαστε εδώ. Εξω από τα σπίτια μας δεν πρόκειται να βγούμε. Μαζί με τους εργάτες, το δίκιο μας θα βρούμε», λέει δυνατά ο δεκάχρονος μαθητής, αποσπώντας το πιο θερμό χειροκρότημα.

Η συγκέντρωση τελειώνει. Ραντεβού στην Αθήνα στις 26 Φεβρουαρίου. Οι εκπρόσωποι των σωματείων κάθονται για μια πρώτη αποτίμηση. Η ώρα της επιστροφής στην Αθήνα. Μυρίζεις το μετάλλευμα στον αέρα, βλέπεις τα ρημαγμένα σπιτάκια, κοιτάς τις από καιρό παρατημένες καμινάδες που υπολειτουργούν και αναρωτιέσαι από πού πηγάζει αυτή η ισχυρή θέληση των ανθρώπων να κρατήσουν τις δουλειές και τη ζωή σε αυτόν τον τόπο στον οποίο, όπως συμβαίνει με τις βιομηχανικές περιοχές, μόνο με παραθαλάσσιο χωριό δεν μοιάζει.

Σίγουρα δεν είναι το συναίσθημα αυτό που ενώνει ανθρώπους πέρα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές. Ούτε και η αυταπάτη. Αντιθέτως, είναι η γνώση και της δουλειάς και της αγοράς. Μιας δουλειάς δύσκολης, που στην κυριολεξία «δένει τους ανθρώπους με το ατσάλι» και μιας αγοράς επενδυτών -κι υπάρχουν βάσιμες ενδείξεις γι’ αυτό- που προτιμά μια ΛΑΡΚΟ σε αχρηστία, ώστε να εκμεταλλεύεται μόνο την πρώτη ύλη. Τα αποθέματα νικελίου και κοβαλτίου αλλά όχι τους ανθρώπους που έχουν την τεχνογνωσία επεξεργασίας τους, όχι τις εγκαταστάσεις, που θα προτιμούσαν να τις αδρανοποιήσουν εντελώς, για να ελέγξουν οι δυο τρεις επενδυτές τον ανταγωνισμό σε όφελός τους.

Δυστυχώς, για τους δυο από τους τέσσερις κυβερνητικούς βουλευτές της περιοχής οι οποίοι έχουν το μειονέκτημα να είναι υπουργοί της κυβέρνησης (Χ. Σταϊκούρας και Γ. Οικονόμου), το μόνο που απέμεινε είναι να αγοράσουν λίγο χρόνο, φωτογραφίζοντας ως κύριο υπεύθυνο τον υπουργό Εργασίας, Κ. Χατζηδάκη, όπως έκαναν στην πρόσφατη συνάντηση με τους εργαζομένους, στο υπουργείο Οικονομικών. Τα καλύτερα αναμένονται από σήμερα Δευτέρα, ημερομηνία έναρξης της κατάθεσης προσφορών για την εξαγορά της ΛΑΡΚΟ.

ΠΗΓΗ: efsyn.gr

Ε.Α.Κ.
Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση

Διεύθυνση
:
Πατησίων 69 & Αινιάνος 2
ΤΚ: 10434 Αθήνα

Τηλέφωνα
:
(210) 8202273,
(210) 8202287 

E-mail
: eak@gsee.gr 

Website
: http://www.eakergasia.gr