Ενας αγώνας που δεν πρέπει να πάει χαμένος

Του Γιώργου Μυλωνά

Ο αγώνας που έδωσαν κάποια σωματεία για ενάμιση χρόνο στην Τράπεζα Πειραιώς γίνεται τώρα πιο επίκαιρος από ποτέ. Κάποιοι λίγοι συνδικαλιστές απέναντι σε εργοδοσία και εργοδοτικά σωματεία πάλεψαν να σταματήσουν την απόσχιση και την εργολαβοποίηση 1.400 συναδέλφων. Ενάντια σε όλους έκαναν έναν δυνατό, συνεχόμενο και έντιμο αγώνα και ανάγκασαν την Ομοσπονδία με βαριά καρδιά να υπογράψει μια συμφωνία που έθετε τον εθελοντικό χαρακτήρα της μετακίνησης των εργαζομένων.

Η ίδια η Τράπεζα αργότερα, στο υπουργείο, ξεσκέπασε αυτή τη συμφωνία και αποκάλυψε ότι αφορούσε βαριά βαριά έως πενήντα εργαζόμενους. Είχαμε απολύσεις συναδέλφων για εκφοβισμό, είχαμε παράλογες μετακινήσεις, αλλά τελικά έμειναν ως τραπεζοϋπάλληλοι περίπου τριακόσιοι συνάδελφοι, οι εθελούσιες αυξήθηκαν και οι συνάδελφοι που κατέληξαν στον εργολάβο πήγαν με περισσότερες καλύψεις, προνόμια και χρήματα και οι απολύσεις δεν ίσχυσαν.

Όλα αυτά έγιναν χάρη στον αγώνα κάποιων λίγων συνδικαλιστών και εκατοντάδων εργαζομένων που αψήφησαν τον φόβο και την τρομοκρατία. Αν, δε, μας στήριζαν Ομοσπονδία και όλα τα σωματεία, θα είχαμε πολύ μεγαλύτερη επιτυχία. Σήμερα δυστυχώς, σε άλλες Τράπεζες, οι συνάδελφοι φεύγουν νύχτα για εργολαβικές εταιρείες, απεμπολώντας συμβάσεις και εργασιακές σχέσεις. Δεν υπάρχουν σωματεία να αγωνιστούν για αυτούς. Η Ομοσπονδία θα ζητήσει διευκρινίσεις! Εδώ ο κλάδος συρρικνώνεται ραγδαία και κάποιοι διαχειρίζονται την εξαφάνισή μας. Αν ήταν όλα καλά, βρε συνάδελφοι, γιατί οι εργοδότες να δίνουν αποζημιώσεις έξι, οχτώ ή δέκα μισθών;

Δυστυχώς τα ίδια περίπου συμβαίνουν και σε άλλους κλάδους. Στον ΟΤΕ μετακινούνται αθρόα συνάδελφοι σε θυγατρικές και κλείνουν καταστήματα σε νησιά και σε μεγάλες πόλεις. Στα τηλεοπτικά κανάλια μεταφέρουν εργαζόμενους σε μια νύχτα σε εργολαβικές εταιρείες. Στον τουρισμό ξενοδοχοϋπάλληλοι προσλαμβάνονται από εταιρείες καθαρισμού.

Πρέπει να βάλουμε ανάχωμα σε όλη αυτή τη διαδικασία εργολαβοποίησης των εργαζομένων. Ο στόχος των εργοδοτών είναι η κατάργηση κάθε κλαδικής συλλογικής σύμβασης και αν δεν αγωνιστούμε δυνατά, σε λίγο όλοι θα εργαζόμαστε για εργολάβους και με συμβάσεις έργου. Μην απεμπολούμε αγώνες και μην κατηγορούμε όσους αγωνίζονται, βάζοντας πάνω από όλα μικροπαραταξιακά συμφέροντα. Ας ενώσουμε δυνάμεις και ας προσπαθήσουμε να ανακτήσουμε τα εργασιακά μας δικαιώματα, όπως μας τα παρέδωσαν οι προηγούμενοι.

Ο ΣΕΒ και η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίας νομοθετούν κάθε μέρα εναντίον μας. Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αντιδράσουμε, η γενιά που έρχεται θα δουλεύει όπου, όσο και όποτε θέλει ο εργοδότης, χωρίς δικαιώματα και φωνή.

* Πρόεδρος Εργατικού Κέντρου Αθήνας

Δημοσιεύτηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στις 29/10/2020